ای زندانی خاک چه ارام خفته ای ،گویی که نه شب را می شناسی نه روز را نه گرما ونه سرما را نه اختران را می بینی ونه خورشید فروزان رانه گلی را میبینی ونه بوی عطرش را می شنوی برسرگورت درختی کاشته اند که اوسرزنده است هوارا استنشاق می کند از آب و خاک نور خورشید بهره مند است تو خفته ای ودرخت ایستاده است ، تو در خاک تجزیه شده ای دزخت شاخ وبر تازه داده وخوشه های شکوفه بر آن جوانه زده است ،تو آرام خفته ای در غربت سکوت به سر می بری این سرنوشت همه انسانهاست ،خوشا بر احوالت اگر با خود توشه ای برده ای دلت شاد باد ،دنیا برای تو پایان یافت اما در سرای دیگر آغازی دوباره را به تماشا نشسته ای بهاری که خودبا مهر ورزی ومحبت خیر خواهی حسن خلق عبادت طاعت پروردگار خویش برای خود رقم زده ای از شرک نفاق وکفر دوری جسته ای وای برتو اگر غیر ازین باشد چه بلایی سرخود آورده ای اخرت ابدی را بدنیای فانی معاوضه وفروخته ای بد بختی ازین بدتر نیست .

ومن برای تو ای خفته در خاک دعا میکنم نمیدانم از خدای بزرگ طلب غفران رحمت آرامش ابدی را خواستارم 

صدیقه اژه ای 

مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی